~ شبهـــای تنهــــائی~
می خواهم آب شوم در گستره ی افق ، آنجا که دریا به آخر می رسد و آسمان آغاز می گردد.~ شبهـــای تنهــــائی~
می خواهم آب شوم در گستره ی افق ، آنجا که دریا به آخر می رسد و آسمان آغاز می گردد.امشب می خوام از تو بگم
برای کسی که دوستش دارم .....
امشب می خوام از تو بگم ، تویی که دنیای ِ منی
تویی که هفت آسمونو با تو عوض نمی کنم
توو خواب و بیداری ِ من ، مثل یه رؤیا می مونی
شبها که مهتابی می شن ، پولک ِ نقره می پاشن
اگه یه وقت پیدا بشی ، از تو خجالت می کشن
ستاره ها چند تا بشن ! که قد چشمهای تو شن؟
یه آسمون ستاره رو با تو عوض نمی کنم
عطر تنت چه جنسیه ؟ که مارو سر مست میکنه؟
گلاب باغ قمصرُ با تو عوض نمی کنم
سرخیِ گلهای بهار پیش لبات کم میارن
گلهای سرخ باغچه رو با تو عوض نمی کنم
توو نی نیِ چشمهای تو انگار آتیش بازی میشه
فشفشه های رنگی رو با تو عوض نمی کنم
توو حُرم آفتاب ِ کویر ، اگه کنار ِ من باشی
چشمه ی ِ آب زمزمُ با تو عوض نمی کنم
مرمر ِ صاف ِ سینه هات با دریا گفتگو داره
مروارید های دریا رو با تو عوض نمی کنم
طنین آروم ِ صدات ، لالاییِ خوابِ گلِ
چهچه ِهای بلبلُ ، با تو عوض نمی کنم
سرخی ِ شرم ِ گونه هات مثل شقایق می مونه
همه گلهای وحشی رو با تو عوض نمی کنم
زمونه ای که نام ِ عشق ، گم شده تویِ قصه ها!
پری و شاه ِ قصه رو با تو عوض نمی کنم
برای ِ سجده گاه ِ من تو تربتی مقدسی
مُهر ِ نماز ِ مادرُ با تو عوض نمی کنم
از سر تا پات می خوام بگم ، یه تابلوی ِ نقاشیه
بال ُ پر ِ شاپرک ُ با تو عوض نمی کنم
اگه بخوام از تو بگم ، واژه واسَط کم میارم
فقط بدون که دنیارو با تو عوض نمی کنم
فقط بدون که دنیا رو با تو عوض نمی کنم ...
پس از تو قسمت بادم.......
دل من تـنها بـود ،
دل من هرزه نـبـود ...
دل من عادت داشـت ، که بمانـد یک جا
به کجا ؟!
معـلـوم است ، به در خانه تو !
دل من عادت داشـت ،
که بمانـد آن جا ، پـشـت یک پرده تـوری
که تو هر روز آن را به کناری بزنی ...
دل من ساکن دیوار و دری ،
که تو هر روز از آن می گـذری .
دل من ساکن دستان تو بود
دل من گوشه یک باغـچه بـود
که تو هر روز به آن می نگری
راستی ، دل من را دیـدی ...؟!!
شبیه برگ پاییزی ،
پس از تو قسمت بادم
خداحافظ ،
ولی هرگز نخواهی رفت از یادم
خداحافظ ،
و این یعنی در اندوه ت و می میرم
در این تنهایی مطلق ،
که می بندد به زنجیرم
و بی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمی آرد
و برف نا امیدی بر سرم یکریز می بارد
چگونه بگذرم از عشق ، از دلبستگی هایم ؟
چگونه می روی با اینکه می دانی چه تنهایم ؟
خداحافظ ، تو ای همپای شب های غزل خوانی
خداحافظ ، به پایان آمد این دیدار پنهانی
خداحافظ ، بدون تو گمان کردی که می مانم
خداحافظ ، بدون من یقین دارم که می مانی !!!
من از شکستن می ترسم ....
^
^
خواب های طلائی
شعر از : فـریدون مشیـری ( با یاد استاد جواد معروفی )
دیگر به روی بال زرافشان نغمه ها
آن آبشار نور و نوازش
رنگین کمان آهنگ
پروازهای رنگ
ما را به آن بهشت خدائی نمی برد.
آن پنجه طلائی سحر آفرین، دریغ
در این شب بلند
ما را به خواب های طلائی نمی برد.
بیداری است اینک و ، افسوس
خاموشی است و بهت
وین کوله بار حیرت و اندوه
بر روی شانه هامان آوار،
همچو کوه.
در جلگه غروب
در باغ بی حصار افق، خورشید،
آئینه ای غبار گرفته ست.
آئینه نیست، نه
این طشت سرخ سرخ
در دیدگان ما
سوزنده تر زآهن تفته است!
لختی دگر، هیاهوی زاغان
گوید که نور و گرمی
گوید که روشنائی
رفته ست!
ما مانده ایم و این شب ظلمانی بلند
مائیم و این سکوت
این بغض سهمناک،
و آن پنجه طلائی چالاک
در ژرفنای خاک!
از مجموعه : "آواز آن پرنده غمگین"