~ شبهـــای تنهــــائی~
می خواهم آب شوم در گستره ی افق ، آنجا که دریا به آخر می رسد و آسمان آغاز می گردد.~ شبهـــای تنهــــائی~
می خواهم آب شوم در گستره ی افق ، آنجا که دریا به آخر می رسد و آسمان آغاز می گردد.خواب های طلائی
شعر از : فـریدون مشیـری ( با یاد استاد جواد معروفی )
دیگر به روی بال زرافشان نغمه ها
آن آبشار نور و نوازش
رنگین کمان آهنگ
پروازهای رنگ
ما را به آن بهشت خدائی نمی برد.
آن پنجه طلائی سحر آفرین، دریغ
در این شب بلند
ما را به خواب های طلائی نمی برد.
بیداری است اینک و ، افسوس
خاموشی است و بهت
وین کوله بار حیرت و اندوه
بر روی شانه هامان آوار،
همچو کوه.
در جلگه غروب
در باغ بی حصار افق، خورشید،
آئینه ای غبار گرفته ست.
آئینه نیست، نه
این طشت سرخ سرخ
در دیدگان ما
سوزنده تر زآهن تفته است!
لختی دگر، هیاهوی زاغان
گوید که نور و گرمی
گوید که روشنائی
رفته ست!
ما مانده ایم و این شب ظلمانی بلند
مائیم و این سکوت
این بغض سهمناک،
و آن پنجه طلائی چالاک
در ژرفنای خاک!
از مجموعه : "آواز آن پرنده غمگین"
